O kadar hızlı ki, bunlar günü gününe takip etmek; ne bileyim bir yerlere not almak, ya da günlük benzeri notlar tutmak zor...
Evde miniğime tek başıma bakarken minicik gövdesine nazaran cürmü büyük olduğu için zordu; şimdi bir de günlük rutinime iş hayatı eklendiği için daha da zor...
Yine de elimden geldiğince buraya yazmaya çalışacağım: "Kiraz hanım bugün ne yaptı?" başlığı altında, miniğimin yeni geliştirdiği/keşfettiği şeyleri..
Çocuk gelişimiyle ilgili az çok okuyorum, çocukların "nesnelerin devamlılığı"na dair bilincinin 10 aydan sonra oluştuğunu söylüyor. Yani elinden bir oyuncak alındığı zaman, onun aslında kaybolmadığına dair farkındalığı ancak 10 aydan sonra gelişiyormuş.
Kiraz hanım geçen haftasonundan beri, elinden birşey alındığında ağlamaya başlıyor. Hem de ne edepsiiiiz, ne cazgııııırr bir ağlama! Ağız beş karış açık, alt çene kayık gibi yayılmış, gözler yumuk, ağlamaktan katıldı katılacak, sanırsın dünya başına yıkıldı.
10 aydan önce nesne devamlılığını keşfetmesi mümkün mü? Sanmam, daha erken diye düşünüyorum.
Bence bu durum miniğimin bizatihi kendi cazgırlığından kaynaklanıyor. İşimiz zor vesselam :) Huysuzluk tahtımı sarsacak benim küçük sıpam...
O haliyle bile öyle tatlı, öyle tatlı ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder