Kiraz hanım bugün ne yaptı? vol.1

Miniğim her gün büyüyor, yeni yeni huylar geliştiriyor...

O kadar hızlı ki, bunlar günü gününe takip etmek; ne bileyim bir yerlere not almak, ya da günlük benzeri notlar tutmak zor...

Evde miniğime tek başıma bakarken minicik gövdesine nazaran cürmü büyük olduğu için zordu; şimdi bir de günlük rutinime iş hayatı eklendiği için daha da zor...

Yine de elimden geldiğince buraya yazmaya çalışacağım: "Kiraz hanım bugün ne yaptı?" başlığı altında, miniğimin yeni geliştirdiği/keşfettiği şeyleri..

İlk diş! :)

Dün çok güzel bir heyecan yaşadım, kirazımın ilk dişi çıktı! :) Minicik bir beyazlık, süt kokan ağzının alt tarafından patlayıvermiş! :))

Anne işe başlar...

Aylardır küçük kiraz hanımdan bir saniye ayrı kalmadım.

Teyzeleri, babaannesi falan ondan ayrıldıklarında kokusunun üzerlerine sindiğini söylerlerdi. Ben bunu hiç yaşamadım. Tecrübe edecek kadar ayrı kalmadım ki hiç...

Sonra benim için Cemre'nin kokusu, yok onun üzerime sinmesi diye birşey de yok aslında. İçime işlemiş o benim. Burnumun ucunda o hep. Yüreğimi ince ince sızlatan, gün geçtikçe daha da çok yer eden tatlı bir yara gibi, yar gibi... Onun kokusu, bakışı, bana sokuluşu, her ayrı duygusunda yüzünün aldığı ayrı şekil, içime kodlanmış sanki... 

Ben onun yanında olsam da olmasam da, o benim içimde zaten.  

Annelik: seni yaşamak lazım bilmek için...

Kiraz hanımın bakıcı maceraları

Son günler biraz sıkıntılı geçti bizim için...

Küçük hanım halinden memnun, annesi biraz uykusuz kaldı fakat bu kendisini pek bağlamadı! :)

Çalışan her annenin yaşadığı ikilem bu sanırım: "Normal olan çocuğuma benim bakmam değil mi?" sorusunu sormak kendine...

Aslına bakarsanız aylardır üzerinde düşündüğüm bir konuydu bu zaten... Cemre'den önce "çalışmamak" gibi bir kavram hiç yoktu hayatımda, o kadar olanaksız ve uzaktı ki benim karakterimde birisi için... Anneliğin insanı ne kadar değiştirebileceğine dair bir çarpıcı örneği daha yaşamış oldum yani böylelikle!