Büyüyorsun... Karakterin bizleri gözlemlediklerinle, bizim sana verebildiklerimizle; biraz da kanımızdan sana aktardıklarımızla şekilleniyor.
Bir güzel insan yavrusu, bir tatlı kız çocuğu olarak büyüyorsun...
Seni her zaman mutlu eder miyiz bilemem: eksik kalır mıyız, kızdırır mıyız, küçük kalbini kırar mıyız ebeveynlerin olarak, belki bazen.. O küçük dik kafanla zaman zaman bize kafa tutmalarından, car car bağırmalarından, kendini yere atmalarından belli ki bize kızdığın zamanlar var. Sen büyümek istedikçe, birey olmak istedikçe, biz seni korumak için sana sınırlar çizdiğimizde bize kızıp küçük dünyanda isyan çıkarmaların var...
Ama bil ki ne olursa olsun, durum ve koşullar ne olursa olsun sana olan sevgimiz sonsuz. O, gönülde; gönlün en derin, en korunaklı yerinde sana ait, değişmez, baki bir aşk olarak yaşamakta ve yaşayacak.
Son günlerde isyanın çok büyük. Bunu büyük ölçüde, anne olarak üstüme alınmaktayım ve çareler aramaktayım. Birşeyleri protesto ettiğini düşünmekteyim fakat nokta atışı olarak konunun ne olduğunu bilemediğimden çok istikrarlı ya da stratejik davranamıyorum.
Tepkini bize, normalde tuvalet eğitimini almış olmana rağmen sürekli çişini altına yaparak gösteriyorsun. Birşeye mi kızdın, çiş altına yapılıyor, çamaşır bir kenara atılıyor. Ta ki anneyi babayı isyan ettirene kadar.
Bu mevzunun, senin için “derinlerde” bir kızgınlıkla ilişkili olabileceğini düşündüğümüzden beri bu konuda çok sakin kalmaya çalışıyoruz. İnan kendimizle çok mücadele ediyoruz. Okumak, araştırmak yetmedi; zira tavrından vazgeçmiyorsun, yanlış davranmak ve senin geçmişinde bir yara bırakmak istemiyoruz. Bunun için bir pedagog yardımı alacağız: randevumuz iki hafta sonra. Güvendiğimiz biri. Bize vereceği tavsiyeleri sabırla bekliyoruz; senin iyi olman, senin mutlu olman, senin güvenli bir ortamda yetişmen, iç dünyanın derinliklerini inşa ettiğimiz bu küçücük yaşına dair herşeyin sağlıklı olabilmesi için ne yapmamız gerekiyorsa öğrenip birebir uygulayıcısı olacağız. Gelişmeleri, yine geleceğe dair sana hatıra kalabilmesi için, sana buradan yazıyor olacağım.
Geçen gün, yine seni tuvalete götürdüğüm için o küçük ve bilmiş kafanda isyanını yaşarken bana aynen şunları söyledin:
“Anne! Neden beni buraya koyuyorsun? Ve neden yaramazlık yaptığımda bana kızıyorsun? Ve neden benimle tartışıyorsun?!!!”
Benim küçük bilmiş kızım.
Sen bizi hep güldür böyle.
Geçmişe dair hep böyle mutlu, güzel hatıralarımız olsun.
İyki varsın ve iyki benim kızımsın...
Seni çooook seviyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder