Katı gıdaya geçişte duygusallık olur mu?

Kiraz yanaklı güzel kızım,
Sen hayatıma girdiğinden beri ne çok şey değişti diyemiyorum: "BEN ne kadar çok değiştim" desem daha doğru olur...

Senden önce çocuk sahibi olmakla ilgili atıp tuttuğum herşeyi allak bullak ettin. Hayatımın baş köşesine kuruldun, başka bir şeyi görmüyor gözüm.

Sen büyüdükçe korkuyorum bazen: neler olacak? Sen de sevecek misin beni, benim seni sevdiğim kadar? Herkesten çok benim farkımda ol, bende huzur bul istiyorum: egoist miyim?


Miniciksin... Şimdi her şey daha kolay. Bana bağımlısın bir kere, benden besleniyorsun mesela. Sana yakın olmak, sana huzur veriyor olmak zaten bunun doğal bir sonucu...

Yarın katı gıdaya ufak geçişlerin başlıyor, 1 çay kaşığı yoğurt yiyecekmişsin; bağırsaklarına alıştırma turları. Sonra muhallebi, meyve, sebze çorbası derken 1'er hafta arayla yeni tatlarla tanışacaksın; bana sorsan sanki 1'er hafta arayla benden biraz daha kopacaksın... Ben deli miyim?

Bebeklerin nefesi süt kokar derler. Süt kokusu mu bu bilmiyorum, senin nefesin "mis gibi", bunu biliyorum sadece. Başka gıdalarla tanışınca yine böyle süt kokacak mısın mesela, bunu da merak ediyorum.

Kollarımın arasında tüy gibi, miniciktin doğduğunda: dün gibi sanki. Her gün inanması güç bir hızla büyüyorsun; hem çok keyif alıyorum bundan hem de zaman yavaş aksın istiyorum, sana doyamıyorum.

Büyüyeceksin, bu kaçınılmaz. Her halinle, her yaşında benim mucizem olmaya devam edeceksin... Seni çok ama çok seviyorum, bu nasıl anlatılır bilmiyorum ki!

1 çay kaşığı yoğurt beni böyle duygusal yaptı sayende, iyi mi! 

Değiştim diyorum ya, DEĞİŞTİM gerçekten küçük kiraz hanımım...

Annen.