Malumunuz upuzuuuun bir annelik deneyimine sahibim, tamı tamına 5.5 ay! :)
Hakkımı yemeyin, yeni doğum yapan annelere nazaran daha tecrübeli olduğum da bir gerçek... :)
Ne mutlu ki doğduğu andan itibaren kiraz hanımı emzirme mutluluğunu tattım. Mutluluk diyorum: çünkü emzirmek, miniğinize dünyada kendisi için özel üretilmiş olan tek mucize besini verdiğinizi bildiğinizden anneler için gerçekten mutluluk!
Ek olarak, hamileliğiniz boyunca boğazınızdan geçen her lokmayı onun tadacağı bilinciyle yediğiniz, karnınızı sevdiğinizde size karşılık veren, sevdiği birşeyi yediğinizde içerde taklalar atan, siz mutsuz olduğunuzda huzursuzlanıp tekmeler atmaya başlayan ve bu mucizeye tanıklık eden tek kişi olarak aylarca karnınızda sadece size ait olan yavrukuş, doğduğu an itibariyle birilerinin torunu, birilerinin yeğeni, kuzeni, kardeşi .... oluyor. Aitlik duygusuna aylardır alışmış olan anne, "Ama o benim!!!" diye haykırmak istiyor bazen... En azından bende böyle olmuştu... :) Bir çeşit lohusa psikolojisi belki de..
İşte emzirmek, yavrukuşla annesi arasındaki bu özel bağın devamını sağlayan çok özel bir an...
Her bebeğin kilosu, cinsiyeti, kaç aylık olduğu, herhangi bir hastalığı olup olmadığı durumuna göre onu en iyi besleyecek tek şey de kendi annesinin sütü! Bu bir mucize değil mi gerçekten de?
Doğru emzirmek, yeterli emzirmek gibi konulardaki naçizane birkaç tavsiyemi buraya eklemek istedim ben de, benden daha taze anneler için :)
