Güzel kızım, Cemre’m…
Bugün tam 1 yaşındasın… Gözlerimin önünde büyüyen bir mucize gibi, baktığım her saniye içimi titreten; neden olduğunu anlamadığım bir şekilde sevgisiyle gözlerimi dolduruveren; hayatta sahip olduğum en güzel, en büyük şeysin…Hayatımsın… Hayata dair ne varsa sensin…Yaşamaya dair sebebimsin anneciğim…
Hamileyken, belirli aralıklarla günlük tutmaya çalıştım hep.. Çok özel günlerdi çünkü.. Her saniye ne yaptığını, iyi olup olmadığını deli gibi merak ettiğim; sana olan sevgimin büyümesini hayretle takip ettiğim; içtiğim bir yudum suyun bile sana ulaşacağı mutluluğuyla, bilinciyle yaşadığım; her saniyenin sadece ikimizin arasında bir sır gibi yaşandığı; senin içerdeki dünyana tek, ama sadece tek başıma tanıklık ettiğim ve bu sebeple kendimi ÇOK özel hissettiğim çok güzel günlerdi. Unutulmamalıydı, ve sen bilmeliydin duygularımı.. Yazdım…
Son 1 senedir, doğumun dahil kalemi kağıdı elime alıp yazmam mümkün olmadı. Hem her saniyemi seninle dopdolu geçirdiğim için, hem de bu kadar özel duyguları nasıl ifade edeceğimi bilemediğim için.. Bugün doğumgünün annem… Daha fazla ertelemek istemedim…
