Büyüyor bir yanım...

Evet vardı bir sıkıntılar kafamda... Ama ne yüzüme yansıttım, ne dilime vurdu; onu bırak yanında babanla bile paylaşmadım kafamdakileri..

Sadece 2.5 yaşındasın.

Ve durup dururken yanıma gelip şunları söyledin ve sıkı sıkı sarıldın:

"Anne! Sen üzülme anne, ben senin yanındayım. Ben senin HEP yanındayım..."

Mucizemsin sen benim, canımsın.. Hep güzel günler görelim birlikte...

Kiraz hanımın ilk yalanı

Cemre kuzum,

Tam 2.5 yaşındasın.

Dün babanla bana ilk yalanını söyledin kuzum...  :))

Pazar günü, kahvaltı sonrasında boğazından geçerli bir lokmanın geçmediği bir gün geçirdik. Akşamüstü sen uyuyakaldın.
Babanla kalkıp yiyecek birşeyler hazırladık. Senin seveceğin düşüncesi ile parmak çıtır tavuk ve patates yaptık, özene bezene...

Uykudan hofur pofur uyandın: keyifsiiiiz, kaprisliiiii.....

Patateslerden biraz tırtıkladın, tavuktan sadece bir lokma aldın...

Yemeyeceğim diye tutturdun.

Babanın stratejisi, gündüz marketten kendin aldığın Ozmo Kornet çikolatayla seni motive etmeye çalışmak oldu. Yani yemeğini yersen onu yiyebilecektin.
Sense yemeğe motive olmayı bırakıp Ozmo Kornet diye tutturup deli gibi ağlamaya başladın.
Ama böyle tepine tepine, masalara tırmana tırmana, yerlerde sürüne sürüne bir ağlama ve kendini acındırma çabası...
"Sadece bir bakıcaaaaammmm" diye buzdolabına gitme yalvarmaları...

Vallahi içimiz eridi ama kararlı durmamız gerekiyordu babanla, durduk da.
Hayır dedik, yemek yenmediği sürece çikolata olmaz...
Yaklaşık bir saatlik mızırdanmadan sonra karşılıklı olarak inatlaşmayı bıraktık. "Napalım yemesin bugün" diyerek...

Ben pes ettiğimden ortalıkta duran tavukları ve kalan tüm bulaşıkları kaldırmak üzere mutfağa gittim.
Sen aradan birkaç dakika geçince pes bir sesle babana şunu söylemişsin: "Baba... Ben tavuğumu yedim! "
Baban: "Efendim?!"
Sen: "Ben tavuğumu yedim!!"

Sonra babanın beni çağırıp fikrimi almasıyla sustun elbette! :)
Biz de üzerine gelip, durumu yüzüne vurmadık.
Bir Ozmo Kornet aşkına ilk yalanını söyledin bitaneciğim :)

Yatmadan evvel baban sana: "Babacım sen bana bugün tavuğumu yedim diye yalan mı söyledin?" dediğinde yüzünde gülme/göz kırpma/utanma duygularının tamamını içeren ara karar ne idüğü belirsiz ifade ile ne yaptığının çoook iyi farkında olduğun belliydi.

Ah kuzum, büyüyorsun..

Eğrisi doğrusu tüm insani davranışlarınla bir şekil alıyor karakterin..

Umarım senin için iyi modeller olmayı başarırız. Bu, hayattaki tek geçerli başarımız olur, eğer becerebilirsek...

Seni çok seviyoruz, her zaman.

Mutluluk, evin içinde annenin dünden kalma tişörtünü bulan meleğimin onu kaptığı gibi "anne kokuyooor" diye kafasını içine gömüp koklaya koklaya evde dolaşması...

Mutluluk, bunu görünce dolan gözlerimde, kalbimin en derininde...